पू. सौरभदादा, ‘स्वतःचा उद्धार कसा करावा ?’, हे तुम्हीच सांगा !

 ‘२८.५.२०२१ या दिवशी मी पू. सौरभदादांच्या खोलीत बसले होते. त्या वेळी देवाने मला पुढील कविता सुचवली.

किती कृतज्ञ राहू मी तुमच्या चरणी पूज्य दादा (टीप १) ।
मनात माझ्या संघर्षाचे वादळ असता ।
तुमच्या चरणांजवळी तुम्ही बोलावून घेता ।। १ ।।

नाही व्यक्त होत मी कोणाकडे, इथेही नाही बोलत मोकळेपणाने ।
तुम्ही समोर असतांनासुद्धा मी मनातल्या मनातच बोलत असते ।
गुरूंचेच रूप तुम्ही, मनातले विचार
जाणून तुम्हीच ते नष्ट करता ।। २ ।।

जेव्हा जेव्हा आवश्यकता असते,तेव्हा तेव्हा तुम्ही बोलावून घेता ।
आणि मनाची स्थिती तुम्ही संपूर्णच पालटून टाकता ।
पुन्हा प्रयत्न करण्यासाठी किती ऊर्जा देता ।। ३ ।।

८४ लक्ष योनींमधून मिळाला हा मनुष्य जन्म ।
लाभले हे गुरु साक्षात् श्रीनारायण (टीप २) ।
कसा हो स्वतःचा उद्धार करावा; पूज्य दादा, तुम्हीच सांगा ।। ४ ।।

स्वभावदोष आणि अहं यांनी युक्त मी ।
असते स्वेच्छा मनी माझ्या, परेच्छेने कसे जगायचे ?
ते तुमच्याकडून मला शिकता येऊ दे ।। ५ ।।

कशाला हव्या त्या अपेक्षा आणि
परिपूर्णतेचा अट्टाहास इतरांकडून ।
जेव्हा भाव आणि इतरांना समजून घेण्याची परिपूर्णता ।
भगवंताला अपेक्षित आहे माझ्याकडून ।। ६ ।।

गुरुमाऊलीला आम्ही तुमच्याकडून
कितीतरी शिकणे अपेक्षित आहे ।
पूज्य दादा तुमच्या सहवासाचे हे भाग्य आम्हा लाभले ।
तुम्ही शिकवता ते तुम्हीच कृतीत आणून घ्या,
तुम्हीच कृतीत आणून घ्या ।। ७ ।।

टीप १ : सनातनचे विकलांग संत पू. सौरभ जोशी

टीप २ : सच्चिदानंद परब्रह्म डॉ. जयंत आठवले.

– कु. प्रणिता भोर, सनातन आश्रम, रामनाथी, गोवा. (२९.५.२०२१)