आनंद मिळाला ध्यानमग्न कृष्ण दर्शनात ।
कृष्णचिंतनाने व्यापून टाकले तन आणि मन ।
कृष्णप्रीती अन् कृष्णकृपा यांत जातो क्षणन्क्षण ॥ १ ॥
अशाच एका दुपारी क्षणभर होते झोपेत ।
आनंद मिळाला ध्यानमग्न कृष्ण दर्शनात ॥ २ ॥
तरूखाली बैसला होता कृष्ण ध्यानमग्न ।
मावळत्या सूर्यकिरणांतील मूर्ती पाहून हरपले देहभान ॥ ३ ॥
वाटले या चरणी चार पुष्पे वहावीत ।
तरूवरची चार पुष्पे घेतली आेंजळीत ॥ ४ ॥
फुले घेऊन आले, तर शेषाने धरली मस्तकावर सावली ।
मागे सरले, मी मागे सरले त्याच पावली ॥ ५ ॥
हृदयांत साठवत होते, ही नयनमनोहर मूर्ती ।
त्याच्या चरणस्पर्शाने धन्य झाली धरती ॥ ६ ॥
दोन्ही हात जोडून त्याला केले मी नमन ।
आेंजळीतील फुले धरतीवर पडली न राहिले मन ॥ ७ ॥
अशा सुंदर अनुभूती सांगू आम्ही कशा कुणा ।
सांग ना देवा, ऐकणार कोण तुझ्याविना ॥ ८ ॥
या शब्द फुलांच्या सौरभाने दरवळू दे आसमंत ।
हा आनंद सुधा चाखण्या भ्रमर रूपे यावेत देव नि संत ॥ ९ ॥
– कृष्णपुष्प (पुष्पांजली, आध्यात्मिक पातळी ६१ टक्के), बेळगाव (१८.२.२०२२)