परात्पर गुरूंचे चरण पहाता ।
परात्पर गुरूंचे चरण पहाता ।
काशी विश्वेश्वर दिसतो ।
तीर्थक्षेत्राचा आनंद मिळतो ।
धन्य ती गोमंतक नगरी ।
कशाला जाऊ तीर्थक्षेत्री ।। १ ।।
परम भाग्य माझे,
झालो मी आश्रमवासी ।
आश्रमामध्ये सेवा घडावी,
ही आशा असे उरी ।। २ ।।
मी अपंग झालो, हे चांगलेच जाहले ।
एका ऋषितुल्य महात्म्याचे ।
कवित्व करण्याचे भाग्य मला लाभले ।। ३ ।।
देवा, माझे उरलेले आयुष्य ।
सेवा करण्यात जाऊ दे ।
कशातही नाही राहिली इच्छा ।
तुझ्याच द्वारी मुक्ती मिळावी ।
हीच सुधाची स्वेच्छा ।। ४ ।।
– श्री. सुधाकर जोशी (वय ९२ वर्षे), सनातन आश्रम, देवद, पनवेल. (१७.६.२०२०)
| या कवितेत प्रसिद्ध करण्यात आलेल्या अनुभूती या भाव तेथे देव या उक्तीनुसार साधकांच्या वैयक्तिक अनुभूती आहेत. त्या सरसकट सर्वांनाच येतील असे नाही. – संपादक |